Non ho l’età

Το “Non ho l’età” με την Gigliola Cinquetti ήταν το νικητήριο τραγούδι στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 1964 που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη και εκπροσώπησε την Ιταλία.

Όπως όλες οι προηγούμενες ιταλικές συμμετοχές στην Eurovision, το τραγούδι είχε επίσης κερδίσει το Φεστιβάλ Μουσικής Sanremo.

Η Gigliola Cinquetti ήταν δεκαέξι ετών, καθιστώντας της τον νεαρότερο νικητή της ιστορίας της Eurovision μέχρι το 1986, όταν η Σάντρα Κιμ κέρδισε τον διαγωνισμό με το “J’aime la vie”, αρχικά ισχυριζόμενη ότι ήταν δεκαπέντε, αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η Kim ήταν μόνο δεκατρία.

Το τραγούδι ερμηνεύτηκε δωδέκατο ανά σειρά εμφάνισης την βραδιά, μετά τον Πορτογάλο António Calvário με “Oração” και πριν από την Sabahudin Kurt της Γιουγκοσλαβίας με το “Život je sklopio krug”. Μέχρι το πέρας της ψηφοφορίας, είχε λάβει 49 πόντους, τοποθετώντας την πρώτη σε ένα πεδίο των 16.

Το “Non ho l’età” αποτέλεσε σημαντική εμπορική επιτυχία για την Τσινκουέτι, στην Ιταλία, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στη Σκανδιναβία και σε άλλες χώρες παγκοσμίως. Επίσης, ηχογράφησε το τραγούδι στα αγγλικά (“This is my prayer”), στα ισπανικά (“No Tengo Edad”), στα γαλλικά (“Je suis à toi”), στα γερμανικά (“Luna nel blu”). Από τότε το τραγούδι καταγράφηκε από ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών σε άλλες γλώσσες, για παράδειγμα στην ισλανδική ως “Heyr mína bæn” του Ellý Vilhjálms.

Η πολωνή τραγουδίστρια Wiesława Drojecka διασκεύασε το τραγούδι στα πολωνικά (“Nie wolno mi”). Η Λίλι Ιβάνοβα, μια διάσημη βουλγάρα τραγουδίστρια και η τραγουδίστρια Rebecca Pan του Χονγκ Κονγκ, διασκεύασαν το τραγούδι το 1964. Η Anneli Sari έκανε διασκευή στα φινλανδικά (“Liian nuori rakkauteen”). Η Sandra Reemer κατέγραψε το τραγούδι στα ολλανδικά (“Als jij maar wacht”).

Ως νικητής του διαγωνισμού, ακολούθησε η Φρανς Γκαλ το 1965 που τραγούδησε το “Poupée de cire, poupée de son” για το Λουξεμβούργο.

Ακολούθησε ως Ιταλός εκπρόσωπος στο Διαγωνισμό του 1965 ο Bobby Solo με το “Se piangi, se ridi”.

Η Cinqueti επέστρεψε για να εμφανιστεί στο Διαγωνισμό το 1974, όταν τερμάτισε δεύτερη με το “Sì” μετά το “Waterloo” των ABBA. Το 1991 παρουσίασε το Διαγωνισμό με τον Τότο Κουτούνιο όταν πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη.